ﺩﺭﺩﻫــــــــﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻻﯾــــــــﮏ ﮐـــــﺮﺩﻧــــﺪ ﻭ ﮔﻔـــــﺘﻨﺪ ﺯﯾــــــــﺒـــــــﺎ ﺑــــــﻮﺩ .
ﻧﻤـــــﯿﺪﺍﻧﺴـــــﺘﻢ ﻣﮕـــــﺮ ﺩﺭﺩ ﻫــــــــﻢ ﺯﯾﺒــــــــﺎ ﻣﯿـــــــﺸﻮﺩ ؟
ﻫـــــﯽ ﺭﻓــــــــﯿــــــــﻖ ﻣﺠــــــــﺎﺯﯼ ﻣــــــــﻦ ...
ﻧﻮﺷــــــــﺘﻪ ﻫـــــــﺎﯾـــــــﻢ ﺩﺳــــــــﺖ ﺧــــــــﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴـــت
ﺩﻟــــــــــــــــﻢ ﻣﯿـــــــﻨﻮﯾــــــــﺴﺪ ﻭ ﻣــــــــــــــــﻦ ...
ﻓﻘﻂ ﻧــــــــﮕﺎﻩ ﻣـــﯽ ﮐﻨــــﻢ .
و حــــســــرت مــــی خــــورم ﺑــــﻪ ﻋــــﺒﻮﺭ ﺭﻭﺯﻫــــــــﺎﯾﻢ ﻭ ﺩﻏــــــــﺪﻏﻪ ﻫــــــــﺎﯼ ﻓـــــــﺮﺍﻣــــــﻮﺵ ﺷــــــــﺪﻩ ﺍﻡ ...
ﺷــــــــﺎﯾـــﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺗــﺮ ﻣــــــﯽ ﺷـــــﺪﻡ ﻓﻘــﻂ ﻭ ﻓﻘـــﻂ ... ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿــــﻔﻬـــﻤـــﯿﺪﯼ ... ﺣﺮﻓــــــﻬـــــﺎﯾـــــــﻢ ﺑﻪ ﻫـــﻤــــﯿـــﻦ ﺭﺍﺣﺘـــــــﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧــــﻮﺍﻧــــﯽ ﻧـــﻮﺷــــﺘﻪ ﻧﺸــــــــﺪﻩ ﺍﻧـــــــد ...
گاهـــــی " دلت " ...
از سن و ســـــالت مـــــی گیرد ... !!!
میخواهـــــی " کودک " باشـــــی .....!
کودکــــی که ...
به هر بهـــــانه ای ...
به " آغــــــــوشِ " غمخواری ...
پنــــــاه می برد !!!و ...
آســـوده " اشک " مـــــی ریزد !!!
هـــــــــی ... ؛
بزرگ ک باشــــی ...
بایـــــــد ... :
" بغض هـــــای " زیادی را ...
" بی صـــــدا " دفن کنــــــی
ﺣــﺲ نوشتن ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﯾڪ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﺮﻑ
ﺍﻣﺎ ﺍین ﺑﺎﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺣﻘـــــﯿﺮﻧﺪ
ﺑﺮﺍﮮ ﺑﯿﺎن ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺩﻟــــﻢ
ﭘﺲ ﺳڪﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ کـــــﺮﺩ ....
ﺷﺎﯾﺪ ﻭﺟـــﺪﺍن ﺗﻘﺪﯾﺮﻡ ﺑﮧ ﺩﺭﺩ ﺑﯿﺎﯾــــﺪ ...
ﻓﻘـــــــــﻂ ...
ﺷﻨﯿـــــﺪﻧﯽ ﺗﺮین ﻭﺧﻮﺍﻧﺪﻧﯽ ﺗﺮین ...
ﺁﺧﺮﺵ ﺍست ....
ﻭﺁﺧﺮ ﻧﻮﺷﺘﮧ من ﺍین ﺷــــــــــﺪ ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫــــــــــﺎ ﺩﺭ ﻫــــــــــﻢ
کوﺑـــــﯿﺪ و ﻣﯽکـــــــــــــﻮﺑﺪ
ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﮮ ﺷڪﺴﺘﻨــــــــــﻢ
ﺭﺍ کسی ﻧﺨﻮﺍﻫــــــــــﺪ ﺷﻨﯿــــــﺪ....
امــــ😔ـروز
هـــــۅاے ږۅزے ږۅ ڪږدݥ ڪ
پـــــدږݥ جــــــــــڶۅدږ مسجــــــــــد محڸمۅڹ ۅایســــــــــادہ ۅ بـــــہ مهمۅنــــــــــٵ میگــــــــــہ
ایشــــــــــلا تۅ شــــــــــادیٵتۅڹ جبږاڹ ڪنیــــــــــم
حجم ِ בلتنگـﮯ ـهایَـ م
آنقدر زیــآد مـﮯ شـوב
ڪــﮧ دنیــا با تمامـ ِ وسعتش برایَــ م تنگ مـﮯشوב
בلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش ِ روزگارش
بـﮧ مَــ טּ ڪـﮧ رسیـב از حرڪـت ایستاב
دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ בلتنگـﮯـهایَـ م رـآ ندیـב
בلتنگ ِ خوבمـ
خوבے ڪـﮧ مدتهاست گم ڪـرבه ام . . .
چوپـــان پیری پرسیـــدند: چه خبــــر؟
بـــا لحن تلــــخی گفت : گرگــــــــ شد
آن بره ای که نوازشش میـــکـــردم...
قلبی دارم خسته از تپیدن مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!
مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..
یـــک لبـــــخـنـــد .. بــه بــازی میـــــگیــــری ..!
مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..
و دروغ هایــت را نمــی فهمــم .. مــــی گویند ســاده ام ..!
اما مــــــــن فـــــقــــــط ساکــــــــتم همیـــــــــن!
درد فرآوان دارم و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ..!!
کمی عوض شدم؛
دیریست از خداحافظی ها غمگین نمی شوم؛
به کسی تکیه نمی کنم؛
از کسی انتظار محبت ندارم؛
خودم بوسه میزنم بر دستانم؛
سر به زانوهایم میگذارم و سنگ صبور خودم میشوم …
چقدر بزرگ شدم یک شبه !
دیدی که سخــــت نیســـــت تنها بدون مــــــــــن ؟!!
دیدی صبح می شود شب ها بدون مـــــــــن !!
این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…
فرقی نمی کند با مــــــن …بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســـــــخت امروزم هم گذشت …!!!
طوری نمی شود فردا بدون مــــــن !!!
یـــه آدمـایــی تــو زنــدگـیــت هــسـتـن
کــه نـمـیـدونـی بـایـد بــاهــاشــون چــی کــار کـنـی !
نــه مــی تــونــی بــاهــاشــون تـو رابــطــه جـلـوتـر بــری
نــه مــی تــونــی از زنـدگــیـت حـذفـشـون کـنـی . . .
ایـــن آدمـــــــــــا
مـثـل اسـتـخـون لـای زخـــمــن !
هـمـیـشـه تـو پـس زمـیـنـه
زنــدگـیـتـــــ بــاقــی مـی مـونـن....