ﺩﺭﺩﻫــــــــﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻻﯾــــــــﮏ ﮐـــــﺮﺩﻧــــﺪ ﻭ ﮔﻔـــــﺘﻨﺪ ﺯﯾــــــــﺒـــــــﺎ ﺑــــــﻮﺩ .
ﻧﻤـــــﯿﺪﺍﻧﺴـــــﺘﻢ ﻣﮕـــــﺮ ﺩﺭﺩ ﻫــــــــﻢ ﺯﯾﺒــــــــﺎ ﻣﯿـــــــﺸﻮﺩ ؟
ﻫـــــﯽ ﺭﻓــــــــﯿــــــــﻖ ﻣﺠــــــــﺎﺯﯼ ﻣــــــــﻦ ...
ﻧﻮﺷــــــــﺘﻪ ﻫـــــــﺎﯾـــــــﻢ ﺩﺳــــــــﺖ ﺧــــــــﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴـــت
ﺩﻟــــــــــــــــﻢ ﻣﯿـــــــﻨﻮﯾــــــــﺴﺪ ﻭ ﻣــــــــــــــــﻦ ...
ﻓﻘﻂ ﻧــــــــﮕﺎﻩ ﻣـــﯽ ﮐﻨــــﻢ .
و حــــســــرت مــــی خــــورم ﺑــــﻪ ﻋــــﺒﻮﺭ ﺭﻭﺯﻫــــــــﺎﯾﻢ ﻭ ﺩﻏــــــــﺪﻏﻪ ﻫــــــــﺎﯼ ﻓـــــــﺮﺍﻣــــــﻮﺵ ﺷــــــــﺪﻩ ﺍﻡ ...
ﺷــــــــﺎﯾـــﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺗــﺮ ﻣــــــﯽ ﺷـــــﺪﻡ ﻓﻘــﻂ ﻭ ﻓﻘـــﻂ ... ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿــــﻔﻬـــﻤـــﯿﺪﯼ ... ﺣﺮﻓــــــﻬـــــﺎﯾـــــــﻢ ﺑﻪ ﻫـــﻤــــﯿـــﻦ ﺭﺍﺣﺘـــــــﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧــــﻮﺍﻧــــﯽ ﻧـــﻮﺷــــﺘﻪ ﻧﺸــــــــﺪﻩ ﺍﻧـــــــد ...
گاهـــــی " دلت " ...
از سن و ســـــالت مـــــی گیرد ... !!!
میخواهـــــی " کودک " باشـــــی .....!
کودکــــی که ...
به هر بهـــــانه ای ...
به " آغــــــــوشِ " غمخواری ...
پنــــــاه می برد !!!و ...
آســـوده " اشک " مـــــی ریزد !!!
هـــــــــی ... ؛
بزرگ ک باشــــی ...
بایـــــــد ... :
" بغض هـــــای " زیادی را ...
" بی صـــــدا " دفن کنــــــی
ﺣــﺲ نوشتن ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﯾڪ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﺮﻑ
ﺍﻣﺎ ﺍین ﺑﺎﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺣﻘـــــﯿﺮﻧﺪ
ﺑﺮﺍﮮ ﺑﯿﺎن ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺩﻟــــﻢ
ﭘﺲ ﺳڪﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ کـــــﺮﺩ ....
ﺷﺎﯾﺪ ﻭﺟـــﺪﺍن ﺗﻘﺪﯾﺮﻡ ﺑﮧ ﺩﺭﺩ ﺑﯿﺎﯾــــﺪ ...
ﻓﻘـــــــــﻂ ...
ﺷﻨﯿـــــﺪﻧﯽ ﺗﺮین ﻭﺧﻮﺍﻧﺪﻧﯽ ﺗﺮین ...
ﺁﺧﺮﺵ ﺍست ....
ﻭﺁﺧﺮ ﻧﻮﺷﺘﮧ من ﺍین ﺷــــــــــﺪ ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫــــــــــﺎ ﺩﺭ ﻫــــــــــﻢ
کوﺑـــــﯿﺪ و ﻣﯽکـــــــــــــﻮﺑﺪ
ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﮮ ﺷڪﺴﺘﻨــــــــــﻢ
ﺭﺍ کسی ﻧﺨﻮﺍﻫــــــــــﺪ ﺷﻨﯿــــــﺪ....