کاش سوره ای به اسم پدر بود
که اینگونه اغاز شود:
قسم بر پینه دستانت ، که بوی نان میدهد.
قسم بر بغض فرو خرده ات که شانه ی کوه را لرزاند.
و قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست.
ای کاش...
بس خنگی دیگه اینا درحد شعور تو نیس توخودتو زیاد درگیر نکن باشه؟؟
مگه سوره ای ب نام مادر هست؟؟؟؟؟
دیدگاه ها [ ۲ ]